Polazeci od pravosnažne presude Internacionalnog suda pravde (ICJ) od 26. februara 2007. godine u slucaju Bosna i Hercegovina protiv Srbije i Crne Gore, Mi, gradjani Bosne i Hercegovine, odlucni da se borimo protiv diskriminacije po bilo kojoj osnovi, za vladavinu prava i pravdu za zrtve agresije i genocida, poštivajuci Konvenciju o sprecavanju i kažnjavanju zlocina genocida, poštivajuci Evropsku Povelju o lokalnoj samoupravi, poštivajuci Povelju Ujedinjenih Nacija, odlucni da putem ove Deklaracije implementiramo pravosnazne presude Internacionalnog krivicnog suda za bivšu Jugoslaviju (ICTY) i pravosnazne presude Internacionalnog suda pravde (ICJ) od 26. februara 2007. godine u slucaju Bosna i Hercegovina protiv Srbije i Crne Gore, na dan 24. septembra 2010. godine, usvajamo Deklaraciju o Republici Bosni i Hercegovini Internacionalni sud pravde je 26. februara 2007. godine svojom pravosnažnom presudom u slucaju Bosna i Hercegovina protiv Srbije i Crne Gore presudio: „Da je Srbija prekršila obavezu da sprijeci genocid na što je bila obavezna na osnovu Konvencije o sprecavanju i kažnjavanju zlocina genocida, koji se odnosi na genocid pocinjen u Srebrenici u julu 1995. godine.” Sud je utvrdio da su genocid pocinile vlasti i institucije „Republike Srpske”, posebno Vojska (VRS) i Policija (MUP) „Republike Srpske” i da je Srbija imala obavezu da sprijeci genocid. Podnošenje tužbe za genocid 1993. godine prethodi svim naknadnim ustavnim i pravnim aranzmanima za državu Bosnu i Hercegovinu. Presuda Internacionalnog suda pravde je nadredena svim ustavnim aranzmanima koji se danas nude žrtvama agresije i genocida ukljucujuci i Aneks IV Dejtonskog sporazuma. Stoga, Mi, gradjani Bosne i Hercegovine, zrtve agresije i genocida, pozivajuci se na pravosnažnu presudu Internacionalnog suda pravde i zakonito pravo na RESTITUTIO IN INTEGRUM (vracanje u originalno stanje) utemeljeno na imperativnim normama Internacionalnog prava JUS COGENS, usvajamo Deklaraciju kojom proglasavamo da postujemo iskljucivo ustav Republike Bosne i Hercegovine i da cemo se boriti za povrat institucija Republike Bosne i Hercegovine, onakvih kakve su bile prije agresije i genocida i proglasavamo nevazecim Dayton-ski ustav i institucije kreirane Dayton-skim ustavom. Ustav Republike Bosne i Hercegovine je jedini pravni dokument na osnovu kojeg je priznata nezavisnost Bosne i Hercegovine. Ustav Republike Bosne i Hercegovine je ukinuo komunizam i obezbjedio odrzavanje slobodnih visepartijskih izbora u Bosni i Hercegovini u 1990. godini i obezbjedio je odrzavanje slobodnog referenduma za nezavisnot u 1992. godini. Pod ovim ustavom, Republika Bosna i Hercegovina je postala clanica UN-a. Ustav Republike Bosne i Hercegovine obezbjedjuje da je svaki gradjanin suveren na cijeloj teritoriji Bosne i Hercegovine bez obzira na etnicku i vjersku pripadnost. Clan 154. Ustava Republike Bosne i Hercegovine: “Neprikosnoveno je i neotudivo pravo i dužnost gradana, naroda Bosne i Hercegovine i pripadnika drugih naroda koji u njoj žive da štite i brane slobodu, nezavisnost, suverenitet, teritorijalni integritet i cjelokupnost i Ustavom utvrdeno uredenje Republike”. Clan 155. Ustava Republike Bosne I Hercegovine: “Niko nema pravo da prizna ili potpiše kapitulaciju, niti da prihvati ili prizna okupaciju Republike Bosne i Hercegovine ili pojedinog njenog dijela. Niko nema pravo da sprijeci gradane Republike Bosne i Hercegovine da se bore protiv neprijatelja koji je napao Republiku. Takvi akti su protuustavni i kažnjavaju se kao izdaja Republike. Izdaja Republike je najteži zlocin prema narodu i kažnjava se kao teško krivicno djelo”. Internacionalna zajednica je prihvatila volju gradjana Bosne i Hercegovine izrazenu referendumom od 1. marta 1992. godine priznanjem Republike Bosne i Hercegovine kao suverene drzave. Ostatak Jugoslavije (Srbija i Crna Gora) i Jugoslovenska narodna armija (JNA) pokrenuli su rat i izvrsili agresiju u 1992. godini protiv Republike Bosne i Hercegovine sa ciljem stvaranja etnicki ciste Velike Srbije sto je dovelo do ubijanja, genocida i stradanja nevidjenog u Evropi poslije Drugog svjestkog rata. Pravosnaznim Rezolucijama broj 752 i 757 od 1992. godine, Savjet bezbjednosti Ujedinjenih nacija je usvojio ekonomske sankcije i politicku izolaciju Srbije i Crne Gore kao kaznu za agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu. U privremenim mjerama Internacionalnog suda pravde od 13. septembra 1993. godine, “Sud je ubiljezio da, od vremena Naredbe [Srbiji i Crnoj Gori] od 8. aprila 1993. godine, i pored vise rezolucija Savjeta bezbjednosti Ujedinjenih nacija, “stanovnistvo Bosne i Hercegovine je izlozeno strasnom stradanju i gubitaku zivota koje sokira savjest covjecanstva i u flagrantnoj je suprotnosti sa zakonom morala”.” Nakon agresije i genocida, ustav Republike Bosne i Hercegovine je nelegalno (putem genocida) suspendovan i ilegalno zamjenjen Dayton-skim ustavom. Ne postoje pravne odredbe u internacionalnom pravu niti gradjanskom pravu koje se mogu koristiti kao osnova da se agresijom i genocidom promijeni ustav i politicki sistem suverene drzave. Gradjanima Bosne i Hercegovine su oduzeta njihova prava agresijom i genocidom. Nasa je obaveza da drzavi Bosni i Hercegovini vratimo ustavni, pravni i teritorijalni status kakav je Bosna i Hercegovina imala prije agresije i genocida. Cilj agresije i genocida protiv gradjana Republike Bosne i Hercegovine je bio stvaranje etnicki ciste Velike Srbije na racun teritorije Republike Bosne i Hercegovine. Zakonitost i pravda u slucaju Bosne i Hercegovine ce biti ostvareni samo nakon sto ce izvsiocima agresije i genocida biti oduzeto ono sto su ostvarili kao svoj cilj. Na osnovu Internacionalnog prava i gradjanskog prava, sve sto je steceno na ilegalan nacin ne moze biti priznato kao legalno. Dayton-ski sporazum potpisan u Parizu u decembru 1995. je nagradio agresiju i genocid sa prisilnom, ilegalnom i nepravednom podjelom Republike Bosne i Hercegovine na dva “entiteta”: “Federaciju Bosne i Hercegovine” i “Republiku Srpsku”, namecuci nepravedan i samo-paralizirajuci ustavni sistem koji je rezultirao neefekasnim strukturama vlasti. Agresijom i genocidom je zrtva, drzava Republika Bosna i Hercegovina, prisiljena na Dayton-ski sporazum i Dayton-ski ustav. Na osnovu Konvencije o sprecavanju i kažnjavanju zlocina genocida, nista ne moze opravdati potcinjavanje gradjana Bosne i Hercegovine jurisdikciji ustavnog, pravnog i politickog uredjenja Dayton-ske Bosne i Hercegovine. Na osnovu Povelje UN-a, Ujedinjene Nacije su bile obavezne da zastite svoju clanicu, Republiku Bosnu i Hercegovinu, od agresije i genocida, a ne da nagrade izvsioce agresije i genocida sa teritorijom drzave zrtve. Dayton-ski ustav Bosne i Hercegovine (Aneks IV Dayton-skog sporazuma) je nametnut agresijom i genocidom, i nije prosao legalnu proceduru propisanu za usvajanje amandmana na Ustav Republike Bosne i Hercegovine. I zato mi nikada necemo priznati Dayton-ski ustav niti bilo kakve izmjene tog ustava ili novi ustav koji bi mogao biti usvojen na institucijama Dayton-ske Bosne I Hercegovine. Ako ne bude ukinut, Dayton-ski ustav moze postati PRAVNI I POLITICKI PRESEDAN da ustav suverene drzave moze biti promijenjen sa agresijom iz vana i gore od toga sa agresijom i genocidom. Dayton-ski ustav je rezultat agresije i genocida i graditi buducnost Bosne i Hercegovine na osnovu Dayton-skog ustava je isto sto i podrzavati genocid. Dayton-ski ustav je nastavak agresije i genocida protiv gradjana Bosne i Hercegovine drugim sredstvima. Dayton-skim ustavom, vlast nad zrtvama agresije i genocida u Bosni i Hercegovini je nezakonito stavljena u ruke onih koji su izvrsili genocid i onih koji su kolaborirali sa izvsiocima genocida. Gradjani drzve Bosne i Hercegovine imaju legalno pravo da ne prihvate sadasnju situaciju jer bi to podrazumijevalo da same zrtve agresije i genocida legalizuju agresiju i genocid. Bilo kakav pritisak ili pokušaj navikavanja žrtve da prihvati stanje uspostavljeno genocidom je cin genocida. Trenutno stanje u drzavi Bosni i Hercgovini nije ništa drugo, nego ilegalni nastavak onoga sto je zapoceto sa agresijom u 1992. da se legalizuje agresija i genocid, koji su sada potvrdjeni Odlukom Internacionalnog suda pravde. Ova Deklaracija ponistava ilegalni Dayton-ski ustav Bosne i Hercegovine, koji kada ne bi bio ukinut mogao bi postati PRAVNI I POLITICKI PRESEDAN da se ustav suverene drzave moze mijenjati sa stranom agresijom i gore od toga sa agresijom i genocidom. Ovom Deklaracijom se proglasava da su oba entiteta “Federacija Bosne i Hercegovine” i “Republika Srpska” nelegalna i nelegitimna, jer su rezultat agresije, genocida i ilegalnog, nelegitimnog Dayton-skog ustava. Sa ovom Deklaracijom, pozivaju se gradjani drzave Bosne i Hercegovine da se bore svim legalnim sredstvima da uspostave Republiku Bosnu i Hercegovinu, da nose zastave i da koriste simbole Republike Bosne i Hercegovine. Bilo koja promjena u Ustavu moze biti usvojena iskljucivo na osnovu procedure odredjene Ustavom Republike Bosne i Hercegovine i pravnih osnova nadredenih gradjanskom zakonodavstvu kao što su Povelja UN-a i pridružene joj konvencije, ali nikada odlukom paralelnih, dogovornih, ratnih i ostalih ad hoc institucija i pojedinaca koje nemaju na to legalno pravo. Sa ciljem ostvarivanja svojih prava, a na osnovu neosporivih normi Internacionalnog prava (JUS COGENS ), gradjani drzave Bosne i Hercegovine ne trebaju saglasnost institucija koje su osudjene za agresiju i genocide niti od drugih institucija ciji mandat potice na osnovu bilo kojeg sporazuma ukljucujuci i Dayton-ski sporazum. Mi stavljamo svoje potpise kao fizicki dokaz nase vjere u pravo naseg naroda da samostalno donosi odluke o svojoj buducnosti uvazavajuci zakon i suverenitet slobodnog gradjanina. Ibran Mustafic Predsjednik Upravnog odbora Udruzenja gradjana "Majke Srebrenice i Podrinja" Potocari - Srebrenica, Bosna i Hercegovina Profesor Francis A. Boyle Generlni Zastupnik Republike Bosne i Hercegovina sa punim ovlastenjima na Internacionalnom sudu pravde (1993-1994) Champaign, Illinois, SAD Zineta Mujic Presjednik Udruzenja gradjana “Majke Srebrenice i Podrinja” Fojhari - Srebrenica, Bosna i Hercegovina Ivana Mostarac Predsjednik “Djeciji Pokret Mira, Ljubavi i Prijateljstva” Sarajevo, Bosna i Hercegovina Fahrudin Alic Bikodze - Lukavac, Bosna i Hercegovina Almir Omerovic Modrica, Bosna i Hercegovina Vahid Sendijarevic Nacionalni kongres Republike Bosne i Hercegovine Tuzla, Bosna i Hercegovina Muhamed Borogovac Nacionalni kongres Republike Bosne i Hercegovine Tuzla, Bosna i Hercegovina